ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ  ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Από τα προϊστορικά χρόνια οι άνθρωποι είχαν αντιληφθεί τις ευεργετικές ιδιότητες του μελιού και το χρησιμοποιούσαν πολύ συχνά στη διατροφή τους, ενώ επί πολλούς αιώνες ήταν η μόνη γνωστή γλυκαντική ουσία. Η μέλισσα εμφανίστηκε στον πλανήτη μας την Τριτογενή περίοδο στην αρχή της Καινοζωικής εποχής, δηλαδή πριν 65 εκατομμύρια χρόνια, πολύ νωρίτερα από την εμφάνιση του ανθρώπου. Αν υποθέσουμε ότι μαζί με τις μέλισσες εμφανίστηκε και το μέλι, μπορούμε να συμπεράνουμε με σιγουριά ότι από τότε μέχρι σχεδόν τον 16ο μ.Χ. αιώνα το μέλι ήταν το μοναδικό ζαχαρώδες, μη παρασκευασμένο, τρόφιμο στον τότε γνωστό κόσμο. Στην Ελληνική μυθολογία οι Θεοί του Ολύμπου φέρονταν να τρέφονται με νέκταρ και αμβροσία. Η ύπαρξη μελισσοκομικών επιχειρήσεων μαρτυρείται πριν την Αριστοτελική περίοδο, κατά την οποία η μελισσοκομία είχε ήδη συστηματο ποιηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, καθώς οι διανοούμενοι της εποχής εκείνης γνώριζαν πολύ καλά τις ευεργετικές ιδιότητες του μελιού. Ο πατέρας της Ιατρικής Ιπποκράτης, συνιστούσε το μέλι σε όλους τους ανθρώπους αλλά ιδιαίτερα στους ασθενείς. Οι γραπτές αναφορές στο μέλι ή στη μέλισσα είναι πάμπολλες από συγγραφείς όπως ο Όμηρος, ο Ιπποκράτης, ο Δημόκριτος, ο Ξενοφώντας, ο Πυθαγόρας και φυσικά ο Αριστοτέλης. Στην καθημερινή ζωή και διατροφή το μέλι καταναλωνόταν αυτούσιο, στη μαγειρική ή σε παρασκευάσματα με άλλα τρόφιμα. Έχουμε πληροφορίες παρασκευής και χρήσης για τα παρακάτω:

Μηλόμελο. Μήλα διατηρημένα σε μέλι καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου. Το μέλι αποκτούσε τη χαρακτηριστική οσμή των μήλων. Την ίδια συνταγή έφτιαχναν και με άλλα φρούτα.

Μελίκρατο. Μέλι με γάλα. Τροφή των παιδιών.

Οξύμελο. Μέλι με ξύδι. Για την αντιμετώπιση του πυρετού. Υδρόμελο. Ηδύποτο που προκύπτει από αλκοολική ζύμωση του μελιού.

Οινόμελο. Μέλι με κρασί. Αναφέρεται ότι ο Δημόκριτος έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα γιατί κατανάλωνε οινόμελο με άρτο.

Όμως το μέλι αναφέρεται στην ιστορία και ως πολύτιμο συστατικό για τη φροντίδα και περιποίηση του δέρματος και των μαλλιών. Ας μην ξεχνάμε ότι η Κλεοπάτρα έπαιρνε το μπάνιο της σε μείγμα από μέλι και γάλα. Η γυναίκα του αυτοκράτορα Νέρωνα χρησιμοποιούσε συχνά λοσιόν από μέλι και γάλα για το πρόσωπο και το σώμα, που φαίνεται ότι της εξασφάλιζε νεανικότητα και δροσιά. Γύρω στα 1800, το μέλι άρχισε να χρησιμοποιείται ως κύριο συστατικό πολλών δημοφιλών καλλυντικών. Σήμερα το μέλι χρησιμοποιείται όλο και πιο συχνά από τις εταιρίες καλλυντικών για μάσκες προσώπου, ενυδατικές κρέμες, λοσιόν για τα μαλλιά και το σώμα.